AI leren gebruiken is als leren fietsen, de eerste meters zijn wiebelig
Column – Weet je nog hoe je als kind leerde fietsen? Eerst met zijwieltjes. Dan met iemand die je zadel vasthield. En dan: los! Je eerste meters waren wiebelig, langzaam, misschien zelfs eng. Je was langzamer dan wanneer je gewoon liep. Maar toen je het eenmaal kon, haalde je iedereen op de stoep met gemak in.
Dat is precies hoe het werkt als je begint met AI. In het begin kost het tijd. Veel tijd zelfs. Je voelt je onhandig, je twijfelt of dit ooit wat wordt. En ja, je doet er waarschijnlijk 10 keer zo lang over als wanneer je het gewoon zelf had gedaan. Maar net als bij fietsen, leer je onderweg: hoe hou ik balans? Wat werkt voor mij? En ineens… kun je niet meer zonder.
Afbeelding gegenereerd met DALL-E
Waarom AI-adoptie voelt als tijdverspilling
Stel je voor: je typt iets in bij ChatGPT en je krijgt een antwoord waar je niet tevreden mee bent. “Zie je wel,” denk je, “dit werkt niet.” Maar dat is hetzelfde als opgeven na één keer wiebelen op de fiets. Het gaat niet om dat eerste ritje, het gaat om wat erna komt. De leercurve ís stijl, maar als je ‘m pakt, ben je drie keer zo snel. En lever je drie keer zo goede output.
Mijn eigen AI-fiets
Dit artikel is een goed voorbeeld. Ik heb niet elke letter zelf getypt. Ik heb een lang verhaal ingesproken, AI gevraagd om er een kloppend geheel van te maken, en ben er daarna zelf weer doorheen gegaan. Resultaat: een artikel dat drie keer zo snel af was en beter geschreven is dan wanneer ik het zelf had gedaan. AI hielp mij met de structuur, de spelling (ik heb dyslexie 😊), en het schrappen van overbodige stukken. Net als een ouder die het zadel even vasthoudt.
Oké, maar hoe begin je dan?
De beste tip die ik ooit hoorde kwam uit de podcast AI: jouw nieuwe collega:
Druk gewoon op enter.
Afbeelding gegenereerd met DALL-E
Gewoon proberen dus. Geef AI een taak die je normaal zelf doet. Laat ‘m een e-mail schrijven, een planning maken, een samenvatting geven. En oordeel dan niet te snel. Net als bij fietsen moet je oefenen. Je wordt niet direct sneller of beter, maar je legt wel de basis. En die basis is goud waard.
Twee soorten professionals
In de toekomst zie ik twee soorten professionals:
- De wandelaar – doet zijn werk zoals hij het altijd heeft gedaan.
- De fietser – gebruikt AI als ondersteuning, werkt sneller, slimmer en levert betere kwaliteit.
Wie denk je dat het werk van morgen doet?
Let op: ik geloof niet dat AI mensen gaat vervangen. Maar ik geloof wel dat het je productiever maakt. Eén AI-ondersteunde medewerker kan het werk doen van drie mensen zonder AI. En dat is geen bedreiging – dat is een kans. Want als je als team drie keer zoveel kan doen, kun je ook drie keer zoveel klanten bedienen. Iedereen blijft aan boord.
Is dat eng?
Ja. En nee. Het is spannend om iets nieuws te leren. Je voelt je kwetsbaar, misschien zelfs een beetje dom. Maar bedenk: jouw werkgever zoekt zich suf naar goede mensen. Er is werk genoeg. En hoe eerder jij leert fietsen, hoe sneller je straks het peloton aanvoert.
Van weerstand naar inspiratie
Laatst gaf ik een training aan mensen die hun eerste stappen zetten in de wereld van AI. Eén deelnemer zei nog voor we goed en wel begonnen waren: “Ik ben hier eigenlijk met weerstand gekomen.”
Ze had allerlei bezwaren: maar vooral was het onbekend en daardoor onbemind.
En toch zat ze daar. En dat is het mooie: ze zát er wel. Ondanks haar twijfels, ondanks haar weerstand. En dat is precies de stap die nodig is. Ze luisterde, keek mee, experimenteerde. En zo groeide haar vertrouwen. Ze werd er bekender mee en zette daardoor een stap naar beminder.
Dat is de kracht van een eerste stap. Je hoeft niet meteen alles te weten. Je hoeft alleen maar op de fiets te stappen en het een keer te proberen. Stap voor stap en elke dag beter dan gisteren.
Dus, wat houdt je nog tegen?
AI is niet langer toekomstmuziek. Het is het heden. Het zit al in je telefoon, in je inbox, in de tools waarmee je werkt. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, je hoeft alleen maar op te stappen.
Laat AI niet iets zijn waar je ‘ooit’ nog iets mee gaat doen. Begin nu. Zet je voeten op het pedaal. Wees niet bang als je een keer slingerend vooruitkomt of je voet nog even aan de grond houdt. Dat hoort erbij.
De eerste meters voelen langzaam, onhandig en onwennig. Maar als je doortrapt, merk je ineens dat je tempo stijgt. Dat je grip krijgt. Dat je de bocht door kan zonder hulp. En dan kijk je achterom en zie je dat je de loper al lang hebt ingehaald.
De grote vraag is dus niet of je moet beginnen, maar: wanneer zet jij je eerste trap?
AI wordt pas écht waardevol als je begint
Als je iets uit dit artikel meeneemt, laat het dan dit zijn: begin. Niet morgen. Vandaag. Stel je eerste vraag aan ChatGPT. Kijk eens op theresanaiforthat.com en ontdek waar AI je allemaal mee kan helpen. En als je het écht goed wil aanpakken: neem de premium versie van ChatGPT. Niet alleen krijg je dan betere antwoorden, je houdt ook controle over je eigen data.
Zelf begon ik met AI voor mijn werk, maar inmiddels gebruik ik het dagelijks, ook privé. Van broccoli kooktijden tot snoeiadvies voor mijn kamerplanten: ik had nooit gedacht dat het zó breed toepasbaar zou zijn. Dat is de magie van beginnen. Je weet van tevoren niet wat je er allemaal aan zult hebben.
Afbeelding gegenereerd met DALL-E
De eerste meters voelen langzaam, maar als je eenmaal fietst, haal je iedereen in.
Over de auteur
