Uitdaging: gebruik het woord ‘even’ vanaf nu niet meer
Er is één woord waarvan ik zoveel rode vlekken in mijn nek krijg dat een fles ketchup verbleekt: even. We gebruiken het massaal, maar het is écht tijd om ermee te stoppen. Het woord ‘even’ is vanaf nu verboden.
‘Even’ is lang niet altijd kortdurend
‘Even’ betekent volgens de Van Dale onder andere: een korte tijd. En dat is precies waar het misgaat. We gebruiken het woord ‘even’ te pas en te onpas, maar vooral als iets niet kortdurend is.
“Wil je even meekijken?” En vervolgens strompel je twee uur later weer terug naar je eigen bureau, met een heel stuk minder levenslust. ‘Even’ een tekstje maken voor de nieuwsbrief? Ineens is Willem-Alexander geen koning meer als de tekst klaar is. Je kunt hier zelf waarschijnlijk nog zo’n 49.696.050 situaties bedenken waarin het woord ‘even’ een heel andere betekenis had dan die in de Van Dale staat.
We gebruiken ‘even’ te pas en te onpas, maar vooral als iets niet kortdurend is.
We zijn het woord vermoedelijk zo gaan gebruiken, omdat we allemaal druk zijn. Te druk. Voordat onze dag begint, weten we al dat we aan het einde van de dag nog een heel stuk todo-lijst over hebben. Door het woord ‘even’ te gebruiken, willen we de mensen om ons heen vooral niet het gevoel geven dat we veel van hun tijd gaan vragen. ‘Nee’ is tenslotte geen fijn antwoord. Daarom wordt ‘even’ vaak gebruikt om een vraag, taak of situatie klein(er) te maken. Kort en snel.
Maar we weten allemaal dat als we het woord ‘even’ gebruiken, we eigenlijk bedoelen: ‘Wat ik je nu ga vragen, gaat zoveel van je tijd kosten, dat je zonder dat ik het woord ‘even’ gebruik nooit ja gaat zeggen.’ En dat is vaak ook zo. Als iemand aangeeft dat het maar ‘even’ duurt, is het praktisch onmogelijk om te zeggen dat je geen tijd hebt. ‘Maar het duurt maar eventjes?’ Krijg dan nog maar eens een ‘nee’ over je lippen geperst.
Tijd om jezelf en je collega’s serieus te nemen
Hoe krijgen we een woord dat er zo ingebakken zit eruit? Ik zie het zo: als je het woord ‘even’ blijft gebruiken, neem je jezelf en je collega’s (we blijven voor het gemak op het werk) niet serieus. Wat je doet vraagt tijd en aandacht. ‘Even’ past daar niet bij. Denk daar maar aan als je de volgende keer een ‘even’ op het puntje van je tong voelt liggen.
Spreek elkaar ook aan. Het kan geen kwaad dat er wat angstgevoelens omhoog komen bij het woord ‘even’. Alsof het een vies scheldwoord is waarmee je iemand wat naars toewenst. Het zal tijd kosten voordat het woord naar de donkere krochten van onze hersenpan is verbannen. Ik betrap mezelf (helaas) ook nog af en toe op het woord ‘even’. Wat ik in ieder geval probeer is om mijn e-mails, berichten, tweets en andere communicatie op het woord ‘even’ te scannen en direct te verwijderen als ik toch zo’n vier-letterig woord zie. Oefening baart kunst, je krijgt er vanzelf oog voor.
Kwantificeren kun je leren
Maar er zijn toch ook wel vragen waarop het antwoord écht maar ‘even’ duurt of situaties waarin ‘even’ wel kortdurend is? Nee. Wat jij ‘even’ vindt, kan heel erg afwijken van wat ik ‘even’ vind. Het woord is te vaag. Nietszeggend. Wat is in hemelsnaam ‘even’? Kwantificeer. Vraag liever of iemand tien minuten heeft bijvoorbeeld. Zo kan de ander bepalen of hij die tijd nu heeft. Ja? Fijn, dan heb je in ieder geval iemand naast je die écht tijd heeft en er (als het goed is) met zijn volle aandacht bij is. Heb je allebei veel meer aan. Nee? Dan kan je samen bepalen wanneer die tien minuten er wel zijn. Dat is veel efficiënter dan iemand er proberen in te luizen met je ‘even’.
Dus laten we met zijn allen afspreken dat ‘even’ vanaf nu het verboden woord is. Als we met z’n allen de schouders eronder zetten, dan moet het lukken.