De 6 meestgestelde vragen (en antwoorden) over workations

Een tijdje geleden schreef ik mijn eerste artikel op Frankwatching over mijn workation. Dat heb ik geweten! Daar kwamen heel wat reacties op. Ik werk al vanaf november vanuit het zonnige Spanje en heb het hier enorm naar mijn zin. Ik geef jullie graag een update hoe het werken vanuit het buitenland bevalt en beantwoord hieronder de meestgestelde vragen.

1. Waarom zou je op workation willen?

Ik wilde meer reizen dan ik vakantiedagen had, dus ging ik werken en reizen combineren. En dat bevalt erg goed! Ik postte enthousiast op LinkedIn dat ik naar Spanje ging en dat ging onverwacht behoorlijk viral. Mijn mailbox en DM stroomden vol en iedereen wilde weten hoe, wat, waarom, en vooral: heb je tips hoe ik dit kan aanpakken? In mijn eerste artikel ging ik hier al verder op in.

2. Zeg je tegen je baas dat je weg bent?

Ik krijg veel DM’s en spreek veel mensen die ook op afstand werken, dan kom je heel wat te weten. Laatst luisterde ik vol verbazing hoe iemand al 6 (!) maanden weg was, zonder dat zijn baas het wist. Ongelofelijk! 1. HOE kan iemand dat nou niet door hebben? Nou door je achtergrond te blurren en te zorgen dat je op een rustige plek bent als je meetings hebt. 2. Voelt dat niet als liegen? Dat antwoord was ‘ja’. En hij was niet de enige die zijn werkgever niets vertelde.

Mijn verbazing is regelmatig heel groot geweest als mensen vertelden waarom ze dit niet zeggen. De voornaamste reden was dat ze geen zin hadden in gedoe. En er geen kwaad in zagen om het niet te zeggen. Wat mij eigenlijk wel verbaast, want eerlijkheid duurt het langst toch?

Is iedereen eerlijk tegen z’n baas?

Instagram is een mooi kanaal om interactie op te zoeken met je volgers. Dus deed ik een poll, waarbij ik mensen vroeg: ben je wel eens op workation geweest zonder dat je baas het wist? De uitslag: 16 % ja, 84 % nee. Pjiewww, de meeste mensen (die mij volgen) zijn dus wel eerlijk. Dat is toch wel een geruststellende uitslag voor werkgevend Nederland. Maar toch ook werk aan de winkel. Het gesprek moet gevoerd worden. Werknemers moeten de ruimte voelen om eerlijk te zijn. En werkgevers moeten de ruimte geven en zich aanpassen aan de arbeidsmarkt van de toekomst, waarin remote werken naar mijn mening alleen maar meer zal gebeuren.

Ik vroeg mensen ook waarom ze het niet zeggen. Die uitslag was 50 / 50. De een vindt het niet nodig om te zeggen en de ander is bang dat het niet mag, dus zegt het liever niet. Ook willen ze niet onder een vergrootglas komen te liggen, want de aanname van anderen en collega’s is toch al snel dat je dan vast minder productief bent.

“Mijn eerste reactie was: zie je wel! Je bent bang dat het niet mag en daarom zeg je niks. Eigenbelang. Wat slecht!”

Maar door in gesprek te gaan met mensen (die ik uiteraard anoniem laat) ontdek je de motieven, en dat is toch wel interessant. Zij zien er werkelijk geen probleem in om vanuit een andere plek te werken en zeggen het daarom niet. Je werk is hetzelfde, de kwaliteit is hetzelfde, je zit alleen niet thuis, maar op een leuke plek in het buitenland. Een plek waar je blij van wordt. Can’t blame them right? En toen kreeg ik toch iets meer begrip voor iemands beslissing om te gaan zonder het te overleggen.

Toch denk ik dat werkgevers liever willen dat iemand eerlijk is. En werknemers ook, want ook dat heb ik gevraagd. En natuurlijk wilde iedereen graag 100% op z’n gemak zijn daar en gewoon eerlijk zijn.

3. Hoe ga je het gesprek met je werkgever aan?

Dit is by far de meest gestelde vraag. Deels omdat mensen niet goed weten wat ze moeten zeggen, en deels omdat mensen soms te maken hebben met ‘ouderwetse managers’. Workations zijn lang niet overal gangbaar. Je zult soms iemand moeten uitleggen wat het is en ook waarom jij dit wil. En ja, daar komt soms de traditionele werkgever om de hoek zetten die denkt dat je dan vast lekker op een strandbedje gaat liggen en cocktails gaat drinken, in plaats van je werk doen.

Maar werken vanaf een andere locatie wil niet zeggen dat je minder productief bent. Je bent alleen een gelukkiger mens. 😉 Wie zegt dat jij in die co-workspace in het prachtige Valencia minder doet dan iemand die thuis met z’n gezin is? Tenzij je denkt dat het een goed idee is om je personeel te bespioneren, is vertrouwen je enige optie. En dat vertrouwen moet je als werknemer geven door je werk goed te doen, bereikbaar te zijn, je werk serieus te nemen en te doen wat je moet doen.

Het gesprek voorbereiden

Als je wil dat jouw verzoek serieus wordt genomen, dan moet je het gesprek goed voorbereiden. Je moet weten waarom je dit wil. Behoefte aan nieuwe prikkels, andere omgeving, positieve energie nodig? Jouw manager of baas hoort daar goed naar te luisteren.

Daarnaast moet je vooraf in kaart brengen wat je concrete wensen zijn. Wanneer wil je weg, en gaat dit ook met je werkzaamheden op dat moment? Waar wil je heen? Hoe zit het met tijdsverschil en ben je goed bereikbaar? Een handige checklist met alle vragen die je kunt voorbereiden vind je in deze blog.

4. Hoe stippel je je reis uit?

Een workation heeft veel overeenkomsten met vakantieplannen maken, maar er zijn wel een paar dingen waar je op moet letten. Als ik een week op workation ga, dan plan ik die week nooit helemaal vol. Je moet immers gewoon werken overdag, dus je hebt minder vrij tijd dan tijdens je vakantie. Daarnaast moet het ook ontspannen zijn en niet te gehaast. Ook wel slow travel genoemd, waar ik groot fan van ben. Veel zul je ’s avonds doen, na je werkdag. Maar plan je werkdag strak in en ga vanaf 17.00 uur op pad, dan is het nog licht en zijn er nog genoeg dingen te doen.

Lang op reis

Nu ik wat langer op reis ben, neem ik helemaal de tijd om plekken te ontdekken. Ik had vooraf al besloten om ‘maar’ naar 3 steden te gaan. Ik startte in Barcelona voor 3 weken, daarna Valencia 5 weken en tot slot 4 weken Malaga. Continu rondreizen kost namelijk veel tijd en energie. Daarnaast heb je meer tijd om te ontdekken waar je fijn kunt werken, en hoef je niet steeds op zoek naar geschikte werkplekken.

Ik leg nooit vooraf iets vast. Ik boekte mijn ticket naar Barcelona en de eerste 4 nachten in een werk-hostel, daarna zag ik het wel. Maar goed ook, want werkelijk ie-der-een zei dat ik ook echt naar Sevilla moest. En Granada! Dus besloot ik net wat korter in Malaga te blijven en daar allebei heen te gaan. Go with the flow zeggen ze dan!

5. Hoe vind je een geschikt verblijf voor je workation?

Wat voor velen nog een dilemma is, is waar ga ik verblijven? Of het nou een week of een maand is, het blijft lastig. Ik zou voor een week altijd 1 plek boeken, en bij een maand zou je af en toe van plek kunnen wisselen, bijvoorbeeld in een andere wijk van een stad of een andere stad in de buurt. Nogmaals, beperk het reizen een beetje, dan houd je meer tijd over om een plek echt te ontdekken.

Ik kan alleen maar vertellen wat ik zelf fijn vind en waarom, maar de keuze moet iedereen zelf maken. Ik maak veel gebruik van Airbnb. Daar staan veel studio’s en appartementen op. Voor slaapzalen bij hostels kijk ik op booking.com of op Hostelworld als ik een privékamer wil met net wat meer rust.

Heel flauw, maar Google is je beste vriend. Daar vind je veel leuke blogs, tips, of top 10-lijstjes. Ook op Instagram volg ik redelijk wat travelbloggers, zoals Wearetravellers, die altijd de pareltjes weten te vinden. Mijn eigen appartement in Utrecht verhuur ik soms als ik weg ben, dat drukt de kosten een beetje.

6. Zijn hostels nog leuk voor dertigers?

Dit vind ik de leukste vraag. Zelf ben ik 33, dus ik snap de vraag. Het antwoord is volmondig: ja! Tijdens mijn reis in Azië vond ik de reizigers jonger dan ik in Europa ervaar, misschien omdat het wat duurder is. Ik verblijf zelf regelmatig in hostels, vooral omdat ik graag onder de mensen ben en het leuk vind om nieuwe mensen te leren kennen van overal ter wereld.

Leuke bijvangst: nieuwe logeeradresjes in fantastische landen! Ik lees blogs met suggesties, check recensies en vraag rond bij andere reizigers waar het wel en niet leuk is. Ik kijk op foto’s of de gezamenlijke ruimtes goede werkplekken hebben, dat trekt namelijk ander werkend publiek aan. Zo schrijf ik deze blog vanuit OH Palace Hostel in Sevilla en om mij heen zitten as we speak 9 mensen (Frans, Duits, Argentijns en Russisch). Daarvan zitten er 6 op hun laptop te werken, 1 is zo te horen docent en geeft les en 2 zitten er te lunchen. I rest my case.

Leuk verhaal, hiervoor zat ik in TOC hostels & suites in Granada. Daar hoorde ik een dame van 50 zeggen dat ze deze plek helemaal niks vond. Iedereen was zo ongezellig aan het werk op z’n laptop. Haha. Dat was precies waarom ik deze plek had uitgekozen, en het beviel mij prima!

Heb je nog andere vragen over workations? Deel ze in de comments.