Filter
ChatGPT 5 veelgemaakte fouten bij signatuurverhalen (en hoe je ze voorkomt)
Vind jij het ook zo lastig om een ‘kloppend’ verhaal over jezelf te vertellen op social media of je website? Veel professionals gaan daarmee de mist in. Lees in dit artikel welke veelgemaakte fouten jij kunt vermijden, zodat je jezelf voortaan onbekommerd presenteert met jouw eigen signatuurverhaal.
Wat is een signatuurverhaal?
Wellicht heb je nog nooit over een signatuurverhaal gehoord, dus allereerst enige uitleg. Een signatuurverhaal is een persoonlijk verhaal over iets dat jou kenmerkt, net zoals een chef-kok op zijn signature dish zijn persoonlijke stempel heeft gezet. Het is een gerecht waarmee hij altijd voor de dag kan komen als bewijs van zijn kookkunst. Het staat als een huis. Je smaakpapillen worden optimaal geprikkeld, de presentatie op het bord blijft je bij.
Zo is dat ook met een signatuurverhaal. Vaak staat dat verhaal voor iets groters in jouw leven, zoals een fascinatie voor design, de drang om te pionieren of de drijfveer om altijd de waarheid boven tafel te halen. Door het klein te vertellen, onthul je een lange rode draad in jouw leven.
Het is jouw handtekening
De grote kunst is om in dit verhaal dicht bij jezelf te blijven, want het is jouw ‘handtekening’. Je laat via een concrete gebeurtenis helder zien wie je bent en waar je voor staat, zodat je nooit meer het gevoel hebt dat je iets vaags doet dat je nauwelijks aan anderen uit kunt leggen. Het is dan ook bij uitstek het verhaal dat je wil delen via social media of de ‘over-ons-pagina’ op je website.
Dit verhaal onderscheidt jou van andere experts en kan echt alleen door jou verteld worden. Het is onmiskenbaar jij. Toch zie ik in de praktijk dat professionals hiermee vaak de mist in gaan: de verhalen zijn vaak te vaag, te afstandelijk en te feitelijk.
Ik zet 5 veelgemaakte fouten bij signatuurverhalen op een rij.
Pixabay
1. Het signatuurverhaal heeft geen pakkend begin
De chronologische volgorde is vaak heilig: de eerste zin start bij het beginpunt. Klinkt logisch, maar dat is zelden een aanloop die je lezer meteen bij de lurven pakt.
Jammer, want de eerste zin moet erin knallen en je lezer meteen nieuwsgierig maken. Op de redactie waar ik vroeger werkte, noemden we dat de James-Bond-opening: iedere film overdondert je meteen met een actiescène. Wees gerust, het kan ook met een opmerkelijke zin. Of met iets anders dat meteen de lust oproept om verder te lezen.
Hierbij een verhaal dat direct nieuwsgierig maakt naar meer:
Crisismanager Helmi Geeve kwam voortdurend in bijzondere situaties terecht. Bij het Hilton Hotel in Rotterdam moest ze zalen aan de man brengen, terwijl er een enorme muizenplaag was uitgebroken. Daarna had ze te maken met medici die zich aan patiënten vergrepen en elkaar met snijmessen achterna zaten.
Bron: Helmi Geeve, eigenaar reputatiebureau Rep en Roer.
2. Het signatuurverhaal is te abstract
Het is verleidelijk: algemene en abstracte woorden gebruiken, zoals duurzaamheid, sociale impact en klantgerichtheid. Je dekt er meteen heel veel mee af, zodat je je loopbaan er snel doorheen jaagt.
Nadat ik met veel plezier actief was als projectontwikkelaar, groeide ik door als ontwikkelingsmanager. Op dit moment ben ik actief als manager conceptontwikkeling. Ons team helpt om de klantwensen programmatisch en ruimtelijk te vertalen, waarbij we steeds naar het juiste evenwicht zoeken tussen de investeringsopgave en de klantbelangen.
Bron: LinkedIn-profiel van een manager conceptontwikkeling bij een woningcorporatie.
Feitelijk is het allemaal juist. Maar het brein van je lezer pikt het niet op. Want deze lezer kan deze woorden namelijk niet als een film afspelen in zijn hoofd. En dat is wel hoe we voor een groot deel onze informatie verwerken: voornamelijk visueel. We willen iets direct zien. Of we willen iets ‘voor ons zien’, namelijk in onze verbeelding.
Stop met vage algemeenheden
Laat het woordenboek met vage algemeenheden voortaan links liggen. Schets liever in je signatuurverhaal hoe je geworsteld hebt met een ontwikkelopdracht voor bewoners.
Vertel het bijbehorende verhaal met alle emoties die erbij horen. Dat food-event voor bewoners dat jij tot een succes hebt gemaakt, met gasten die het aandurfden om griezelige insecten te eten. Of jouw aanpak van plein tot stoep, waar mensen echt van de buitenruimten zijn gaan houden.
3. Het verhaal wijdt te veel uit
Schrijvers nemen vaak een lange aanloop in hun tekst. Dat maakt verhalen onnodig traag, zeker als mensen alle jeugdinteresses, opleidingen en werkervaringen verwerken in hun tekst. Terwijl je voor LinkedIn of een ‘over-ons-pagina’ veel beter scoort als je aan weinig welgemikte woorden genoeg hebt.
Focus op beslissende momenten
Dat is misschien tegenstrijdig met het toevoegen van extra voorbeelden, zoals ik hierboven aangaf. Toch heeft een tekst zowel concrete voorbeelden als een scherpe selectie nodig. Concentreer je op de beslissende momenten: scharnierpunten in je leven. Zoom daarop in en maak die zo levendig mogelijk. Alles wat naar cruciale wendingen ruikt, vinden mensen razend interessant.
Zo’n beslissend moment is bijvoorbeeld de keuze om niet langer een muurbloempje te zijn, maar in het licht van de schijnwerpers anderen te helpen met online zichtbaarheid. Ondernemerscoach Rimke de Groot verbindt haar persoonlijke verhaal handig met haar missie om ondernemers hierbij te begeleiden. Juist dat hele persoonlijke element roept direct herkenning en vertrouwen op.
Veel ondernemers vinden het spannend om online zichtbaar te zijn. Ik ook. Vroeger was ik een echt muurbloempje, in het middelpunt van de belangstelling staan vond ik vreselijk. Nog steeds blijf ik het liefst lekker op de achtergrond. Online ondernemen leek me daarom makkelijk. Gewoon online mijn kennis delen.
Niet helemaal dus, ontdekte ik al snel. Online ondernemen gaat ook om jou als persoon – of in dit geval dus om mij: mensen willen de persoon achter het bedrijf leren kennen, een klik met je kunnen maken. Vergeet het maar met je ‘ik blijf lekker achter de schermen’-plan, want zonder zichtbaarheid geen klanten, of in elk geval niet veel.
Bron: Rimke de Groot, ondernemerscoach Ik Help Jou Online.
4. Het verhaal is niet persoonlijk genoeg
Laat zien wie je bent en waar je voor staat. De grote kunst is om dicht bij jezelf te blijven. Want daarin schuilt precies jouw aantrekkingskracht. Veel mensen vinden dit het meest lastige punt. Want ‘uniek’, dat vinden ze zo’n groot woord. Zo bijzonder vinden ze het niet.
Maar natuurlijk ben jij uniek, net zoals ieder ander mens. De manier waarop jij het aanpakt is uniek. De opmerkelijke dingen die jij combineert. Jouw achtergrond, kennis en ervaring die je bij elkaar gesprokkeld hebt. Het persoonlijke sausje dat jij er overheen giet.
Zoals videotrainer Elisabeth Griffioen dat doet in dit fragment:
Door mijn kind werd ik gedwongen om achter de schermen vandaan te komen. Want de wereld rondreizen voor televisie-opnames is voor een alleenstaand moeder onmogelijk. (…) Als introvert-achter-de-schermen kostte het me bloed, zweet en tranen om aan die zichtbaarheid te werken. Ik ging – ondanks de angst voor oordelen van buitenaf – toch maar aan de slag en maakte schoorvoetend filmpjes als mijn kind sliep.
Bron: Elisabeth Griffioen, eigenaar van De Videovakvrouw.
5. Het signatuurverhaal is… geen verhaal
Verhalen worden wel eens de meest succesvolle informatiedragers en -verspreiders uit de menselijke geschiedenis genoemd. Verhalen zijn zelfs het enige voertuig waarmee een boodschap blijft hangen. Roman- en scenarioschrijvers weten dat al lang. En jij als schrijver van een website of socialmedia-bericht kan dat ook. Maar dan moet je wel de verhaalwetten toepassen.
Maak gebruik van een spanningsboog
Een onmisbare verhaalwet is in ieder geval de toepassing van een spanningsboog. Aan het einde van het verhaal is er iets veranderd. En aan het begin van de tekst weet de lezer nog niet welke verandering dat is. Vaak gaat het om een transformatie: een ommekeer die voor nieuwe perspectieven of inzichten zorgt. Hoe beter je die transformatie in je verhaal vlecht, hoe meer het je lezer zal raken.
Anneke Siemons is eigenaar van een trainingsbureau om expats een andere taal te leren. In haar verhaal verwerkt ze haar eigen ervaringen over het belang van taal.
Als trainers zien wij ze allemaal wel eens binnenkomen: cursisten die zich enorm onzeker voelen, omdat ze de taal niet machtig zijn. Ze durven op hun werk hun mond niet open te doen uit angst dat ze worden uitgelachen of dom worden gevonden. Ze praten niet mee in zakelijke gesprekken en vermijden telefoontjes uit het buitenland. Ze zijn bang voor hoe ze overkomen en of de mensen hen wel begrijpen.
Zelf ben ik in mijn jeugd verhuisd van de Zaanstreek naar Limburg, waar iedereen met elkaar dialect sprak. Voor een buitenstaander was dat nauwelijks te volgen. Ik heb toen zelf heel sterk gevoeld hoe naar het is om er niet bij te horen als je de taal niet beheerst.
Bron: Anneke Siemons, oprichter DNA Languages.
Blijf de baas over je eigen verhaal
Jouw verhaal verdient aandacht. Door actief aan storytelling te doen, blijf je de baas over je eigen verhaal. Je draagt je eigen waarden uit en je treedt op je eigen passende manier naar buiten.
Juist vanwege dat eigen karakter smaakt het naar meer. Als mensen een klik voelen via jouw verhaal, zullen ze ook graag met jou willen samenwerken. Op een natuurlijke manier, zonder push-gedrag. Dat is wat een signatuurverhaal voor jou kan bereiken.
Over de auteur
