Een goede ghostwriter is niet Casper het spookje [column]

Column – Als er een geest in je huis rondzweeft, is dat eerst even flink schrikken. Maar als de geest goedaardig blijkt te zijn en in harmonie met je gaat samenleven, dan wen je binnen de kortste keren aan je nieuwe huisgenoot. Vanaf dat moment is de spanning weg, de magie verbroken. Als ghostwriter heb je de taak om een spannende geest te blijven, dus houd de schrik erin. De vraag blijft dan natuurlijk wel: hoe angstaanjagend moet een ghostwriter zijn?

Boe!

Daar komt een schrijver binnen bij de directeur. Hij mag de komende tijd allerlei columns, voorwoorden, speeches en andere stukken schrijven uit naam van de directeur. De schrijver mag de woorden van de directeur kiezen, zijn kwinkslagen bedenken en soms zelfs de inhoud van zijn politieke agenda bepalen. Allemaal vanuit zijn eigen kennis en creativiteit, gezogen uit zijn eigen dikke duim.

Is er dan iets mis met de duim van de directeur? En is een ghostwriter het antwoord? Tja. Zo’n directeur kan vaak wel wat hulp gebruiken. Misschien omdat hij veel te druk is om zelf speeches, quotes of teksten te bedenken. Misschien omdat hij totaal geen taalgevoel heeft. Misschien omdat zijn PA en secretaresse hem niet begrijpen. Of misschien wel…omdat hij eenzaam en onzeker is…

Toffe gast

Zo’n schrijver bezit de gave van het woord; hij verstaat de kunst van het communiceren. Op basis van wat vage termen en hersenspinsels, tovert hij kloeke zinnen uit zijn laptop. Ook heeft hij vaak een brede interesse en een stevige algemene kennis. Bovenal kent hij de doelgroepen: hij weet wat mensen willen horen. Tot slot is het vaak een toffe peer, die prima een gezellig gesprek op gang kan houden. Zo’n geest als gast kan een bron van inspiratie zijn, een klankbord. Maar pas op: houd afstand.

Ons kent ons

Natuurlijk moeten deze twee personen elkaar een beetje leren kennen en aftasten. Maar een heel nauwe vriendschap is niet de beste basis is voor deze relatie. ‘Ouwe jongens krentenbrood’ resulteert vaak in een voorspelbare boterham, dik besmeerd met smaakloze cliché’s. Je kent elkaar, spaart elkaar, wil het gezellig houden, mijdt risico’s. Blèh.

Plaagstootjes

Een ghostwriter blijft altijd een geest. En dan niet zo’n vriendelijke huisgeest die meewaait met alle winden van de directeur. Nee, een geest die op een ongemakkelijke afstand blijft. Een ondeugende, soms angstaanjagende geest. Die vaak experimenteert en plaagstootjes durft uit te delen. Die regelmatig opschrijft wat de directeur misschien wel denkt, maar nog niet hardop heeft gezegd. Die de directeur uitdaagt om communicatiever en scherper te worden.

Kwelgeest

Weet je nog, dat tekenfilmfiguurtje Casper the friendly ghost, die slome goedzak, een spookje dat te lief is om eng te zijn – dat is jouw eer te na, toch? Een goede ghostwriter is een kwelgeest, géén Casper het spookje. Of mik jij echt liever op vrolijke avonturen dan op een onverwacht schrikmoment?

Durf eng te zijn

Beste ghostwriter (in spe), ik daag je uit – jij, die weleens op de automatische piloot staat, die weleens merkt dat hij veilig zijn woorden kiest om de afstemming van de teksten makkelijker te maken: kom eens uit een onverwachte hoek. Laat de huiseigenaar eens flink schrikken. Wees de creatieve wervelwind die niemand ziet aankomen. Durf te stoeien over woordkeus. Slijp regelmatig je pen en neem risico, ter volle eer en glorie van de boodschap (zowel inhoud als vorm!). Dat klinkt voor sommigen misschien griezelig, maar echte ghostwriters schrikken daar niet voor terug. Die durven eng te zijn.