Bloggers, bladen, bedrijven, bureaus en bezoekers

De afgelopen weken word ik steeds vaker gevraagd om presentaties te geven. Mijn optreden op Emerce Outlook 2005, het interview met me in Emerce en mijn activiteiten hier op Frankwatching worden dan vaak als aanleiding gegeven. De vragen hebben een erg divers karakter. Soms is men geïnteresseerd in wat er binnen “ons” bedrijf speelt op het vlak van innovaties (met name weblogs, wikis en RSS), soms gaat de interesse uit naar mijn persoonlijke ervaringen als business blogger (ik schrijf nu precies 13 maanden dagelijks op Frankwatching) en meestal is het een combinatie van beide zaken. Voldoende aanleiding om er vanavond eens even bewust bij stil te staan.

Tot op de dag van vandaag is Frankwatching een puur persoonlijke bezigheid. Dat houdt in dat ik alleen in mijn vrije tijd schrijf en dat ik – om misverstanden te voorkomen – bewust ook niet over mijn werkgever schrijf. Voor alle duidelijkheid: ik verdien niets met Frankwatching, integendeel het kost me alleen maar geld. Die advertenties! Tja, daar kan ik beter mee stoppen. De enige die daaraan verdiend is Google, het aantal doorkliks is (veel) te laag om de door Google vastgestelde ondergrens voor betaling ($100) te bereiken.

Wat is het dan dat me motiveert om toch door te gaan? Om elke dag weer die investering te doen. Is er dan sprake van een ander rendement en waar moet je dat dan zoeken? Nou, dat rendement is er zeker, maar het is van een heel andere orde dan het rendement dat ik destijds in mijn opleiding gedoceerd kreeg. Het rendement van het webloggen zit in het netwerk van contacten dat ik heb opgebouwd. Een uiterst rijk en veelzijdig netwerk. Ik noem dat graag het netwerk van de bloggers, de bladen, de bedrijven, de bureau’s en de bezoekers. Ik zal proberen toe te lichten wat ik daaronder versta.

Het is om te beginnen het netwerk van de bloggers, waar ik er een heleboel persoonlijk van heb leren kennen en waar ik een erg intensieve en warme contacten aan heb overgehouden. Natuurlijk maakten we eerst digitaal kennis (al vond ik dat in het begin helemaal nog niet zo vanzelfsprekend) en pas later face-to-face. We hebben inmiddels ook zo onze bijeenkomsten waar we elkaar met enige regelmaat opzoeken. En wat me erg aanspreekt is de sfeer in dit wereldje: een sfeer van elkaar helpen, elkaar dingen gunnen en daar uiteindelijk samen de vruchten van plukken. Geweldig gewoon!

Het netwerk ook van de bladen die zich volop op het fenomeen webloggen hebben gestort. Nou had journalistiek altijd al mijn warme interesse sinds ik ooit – in een grijs verleden – aan een cursus journalistiek was begonnen (nooit afgemaakt trouwens). Maar je zit met een blog nu plotseling in de hoek dat er over je wordt geschreven, dat je zelf mag schrijven, dat er vanuit de pers gelinkt wordt en dat je een handjevol journalisten en redactieleden tot de vaste bezoekers van je weblog mag rekenen. Dat voelt als een stoute jongensdroom die uitgekomen is en ik realiseer me dat die droom ook zo weer voorbij kan zijn.

Het netwerk ook van bedrijven (plus organisaties, instellingen en ook de relaties binnen het eigen bedrijf) dat ineens zoveel groter is geworden. Natuurlijk, die contacten waren er altijd al wel, bedrijven zoeken elkaar natuurlijk altijd met enige regelmaat op. Maar het zijn er nu zoveel meer en je ontmoet, zo lijkt het, soms een heel ander slag mensen. De zoekers, de bouwers, de pioniers, de innovators. Echt heel leuk om ze te ontmoeten en met elkaar de dialoog aan te gaan. Het houdt ons (mij en mijn collega’s) scherp en het geeft met enige regelmaat veel inspiratie over en weer.

Dan het netwerk van de bureau’s: de adviesbureau’s, de internetbureau’s, de marketingbureau’s, de trendwatchers en ga zo maar door. Een heel eigen wereldje waar ik tot voor kort nog niet zo bekend was. Maar dat wordt ineens heel anders als bureau’s bij je langskomen om van gedachten te wisselen, kennis en ervaringen te delen en ideeën uit te wisselen. Of bureaus die je uitnodigen om bij hun op kantoor een presentatie te houden. De omgekeerde wereld dus, maar daarom niet minder interessant. Wat heet, ook hier weer volop kruisbestuiving.

En dat last but not least het netwerk van de bezoekers. Bezoekers die maar blijven toestromen, volop reageren en ook steeds meer met elkaar in discusssie gaan. Veel trouwe bezoekers die al vanaf eind vorig jaar langskomen. Maar ook steeds meer nieuwe bezoekers, natuurlijk uit Nederland maar inmiddels ook 10% uit België. Google is daarbij een belangrijke bron, maar ook het aantal RSS-abonnees (verdubbeld in de afgelopen twee maanden!) tikt steeds harder door . Ik raak er maar niet aan gewend en ben elke dag weer harstikke blij verrast met jullie massale opkomst. Dankjewel!

Bloggers, bladen, bedrijven, bureau’s en bezoekers. Het rijtje spreekt boekdelen en maakt ook duidelijk dat de grens tussen persoonlijk en zakelijk soms wat aan het vervagen is. De vraag die sommigen mij dan ook stellen is of ook mijn werkgever er nog wijzer van wordt. Ik denk van wel en ik voel me daarin sinds vandaag gesteund door Robert Scoble. Robert is technical evangelist bij Microsoft en is de man achter de weblog Scobleizer (nummer 14 in de wereldwijde Top 100). Lees mee wat hij gisteren schreef:

“Companies that have lots of bloggers will end up making better products, will end up having better marketing and PR, will end up making more profit at the end of the day, and will be more likely to have more than one “hit product” and will be more likely to last 100s of years.“

Wat moet ik daar nog aan toevoegen?

O ja, misschien nog wel even dit. Om eerlijk te zijn loopt het op dit moment niet alleen met presentaties, maar ook op andere fronten behoorlijk storm. Zo lukt het me bijvoorbeeld niet meer om op elk e-mailtje (meteen) een antwoord te geven. Let wel: dat is geen reden om me niet meer te e-mailen, ik blijf mijn best doen! Maar als het soms even wat langer duurt, dan graag daarvoor je begrip.

Frank
Elke gelijkenis tussen in dit artikel genoemde bloggers, bladen, bedrijven, bureaus en bezoekers en bestaande bloggers, bladen, bedrijven, bureaus en bezoekers berust op puur toeval 😉