Filter
ChatGPT Bestaat serendipiteit nog wel?
Afgelopen week gaf ik een gastcollege op Nyenrode over The App Effect. Tijdens mijn verhaal had ik het onder andere over het recente trendrapport: “We The Web“. In dit trendrapport beschrijven Jaap Bloem en ik hoe het web zich beweegt van een Social Graph naar een Interest Graph. In de nabije toekomst zal het web weten wat ik interessant vind en deze informatie zal mij weten te vinden.
Sociale netwerken – beperking of verrijking van creativiteit?
Vanuit de MBA-studenten kreeg ik naderhand de vraag of deze ontwikkeling niet een slechte was. Immers, wat betekent deze ontwikkeling voor je creativiteit als alles op maat aan je wordt geserveerd? Is niet juist datgene zo interessant wat zich buiten jouw blikveld bevindt? In mijn antwoord vertelde ik dat mijn sociale netwerk acteert als een filter op de enorme hoeveelheid aan informatie die er op het web aanwezig is. En dat dit voor mij garant staat voor serendipiteit en dus voor creativiteit.
De vraag liet mij echter niet los. En vandaag struinde ik tegen de keynote “Beware Online Filter Bubbles” van Eli Pariser aan. Een keynote die Pariser recentelijk verzorgde voor Ted. (Vreemd is overigens dat de video verwijderd is van Ted. Waarom?) In de video vertelt hij: “It’s your own personal, unique universe of information that you live in online. What’s in it depends on who you are and what you do. But the thing is, you don’t decide what gets in, and you don’t see what gets edited out.” (lees ook het artikel op Wired).
In zijn ogen doen sociale netwerken zoals Facebook, Twitter en zoekmachines zoals Google juist afbreuk aan serendipiteit. Aan het eind van zijn verhaal roept hij de mensen achter deze netwerken op om inzicht te geven in de algoritmes die zij creëren om informatie naar ons toe te pushen. Inzicht leidt tot transparantie en dit moet volgens Pariser leiden tot serendipiteit.
Zit ik toch met een dilemma. Vergroten of verkleinen sociale netwerken onze creativiteit (en dus serendipiteit)?
Over de auteur
